သၾကားထက္ ခ်ဳိေသာအရာ
အသက္ အေတာ္ၾကီးေနျပီျဖစ္တဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ ေအးစက္မႈန္မိႈင္းေနတဲ႔ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္း ေလး တစ္ခုေပၚမွာ ထိုင္ေနခဲ႔ပါတယ္။ မုတ္ဆိတ္ ပါးသိုင္းေမြး ပရဗ်စ္၊ စုတ္ျပဲညစ္ႏြမ္းေနတဲ႕ အ၀တ္အစားေတြနဲ႕ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ သူ႕ကို လမ္းသြား လမ္းလာ လူေတြက သာမန္ကာလွ်ံကာ ၾကည္႕သြားၾကရံုက လြဲလို႕ဘယ္သူကမွ အေရးတယူ မရွိၾကပါ။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ အိမ္မရွိ ယာမရွိ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတဲ႕ သူ႕လိုလူ တစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူကမ်ား ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ လုပ္ခ်င္ပါ႕မလဲ။ ေရခဲလုမတတ္ ေအးခ်မ္းလြန္းတဲ႕ ခုလိုခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စုတ္ျပဲေနတဲ့ သူ႕ကုတ္အက်ႌ အေဟာင္းေလး ထက္စာရင္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ထူထူထဲထဲရွိမဲ့ အက်ႌမ်ိဳးက သူ႕အတြက္ သိပ္ကို လိုအပ္ေနမွာေတာ႕ အမွန္ပါ။
ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ အသက္ ၃၅ႏွစ္အရြယ္ခန္႔ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ ပလက္ေဖာင္းေလးအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ လာေနပါတယ္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ေလွ်ာက္လာရင္းနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ ထိုအဖိုးအို အနားကို အေရာက္မွာ ေျခစံုရပ္တန္႔လိုက္ပါေတာ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔ကို ငံု႕ၾကည္႕လိုက္ကာ “ ဦးေလး.. ရွင္ေနေကာင္းရဲ႕လား” လို႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကား ဆိုလိုက္ပါတယ္။ ၾကည္႕လိုက္တာနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အထက္တန္း လႊာထဲက ျဖစ္မယ္ဆိုတာ အဖိုးအိုက သိလိုက္ပါတယ္။ သူမဟာ လွပသစ္လြင္တဲ႕ ထူထူထဲထဲ ကုတ္အကၤ်ီကို ၀တ္ဆင္ ထားျပီး သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္လို႔ေနပါတယ္။ ျပီးေတာ႕လဲ သူမကို ၾကည္႕ရတာ ငတ္မြတ္ျခင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္း ဆိုတာကို ဘယ္ေသာအခါမွ ခံစားခဲ႕ရဖူးပံု မေပၚပါ။ ဒီလို အမ်ိးသမီး တစ္ေယာက္က သူနဲ႕ လာျပီး စကားေျပာဆို ပတ္သက္ဖို႕ဆိုတာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူးလို႔ သူကထင္လုိက္ပါတယ္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာလည္း တစ္ျခား လမ္းသြား လမ္းလာေတြလိုဘဲ သူ႕ကို ရယ္စရာလုပ္ဖို႕ စေနာက္ဖို႕ သက္သက္နဲ႕ စကားလာေျပာေနတာသာ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင္႕လဲ အမ်ိဳးသမီးကို “ ခင္ဗ်ား ကိုယ္႕လမ္းကို သြားပါ။ က်ဳပ္ တစ္ေယာက္ တည္း ေအးေအး ေနေနတာကို မေႏွာက္ယွက္စမ္းပါနဲ႔ ” လို႔ ေအာ္ဟစ္ျပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အံ႕ၾသစရာက ထုိ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႕ရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံကို ေၾကာက္လန္႕ျပီး ထြက္သြားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေနရာမွာ ဆက္ျပီး ရပ္ေနတုန္းပါ။ ညီညာျပီး ျဖဴေဖြး လွပေနတဲ႕ သြားေတြကို ေပၚေအာင္ ျပံဳးလိုက္ရင္းက “ ရွင္ ဗိုက္ဆာေနသလား ” လို႕ သူ႕ကို ေမးျပန္ပါတယ္။ “ မဆာပါဘူး က်ဳပ္က သမၼတၾကီးနဲ႕ အတူတူ ညစာစားျပီးျပီ ခင္ဗ်ားသာ ခုခ်က္ျခင္း ဒီကထြက္သြားစမ္းပါဗ်ာ ” လို႕ သူက စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ရြဲ႕ျပီး ျပန္ေျဖ လိုက္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႕အနားက ထြက္ျပီး မသြားသလို အျပံဳးလဲ မပ်က္ပါဘူး။ ျပီးေတာ႕ သူ႕ေဘးနား ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး အဖိုးအိုရဲ႕လက္ေမာင္းေတြကို အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ “ ဟာ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္တာလဲ က်ဳပ္ေျပာျပီးျပီေလ။ က်ဳပ္ကို မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႕။ ခင္ဗ်ား ဒီေနရာက ထြက္သြားပါ” လို႕ အဖိုးအို ဆီက ေဒါသတၾကီး ေအာ္ဟစ္သံက ဟိန္းထြက္လာေပါေတာ႔တယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ရဲအရာရွိ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပီး “ အစ္မၾကီး ျပႆနာ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနသလား.. ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား ကူညီေပးရပါမလဲ ” လို႕ ေမးလာေတာ႔ အမ်ိဳးသမီးက “ ဘာျပႆနာမွ မရွိပါဘူး ရဲအရာရွိၾကီးရယ္။ ဒီလူကို မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္မ ၾကိဳးစားေနတာပါ။ ကၽြန္မကို တစ္ဆိတ္ေလာက္ ကူညီေပးပါလားရွင္.. ” ရဲအရာရွိဟာ သူ႕ေခါင္းကို ကုတ္လိုက္ရင္း “ ဒီအဖိုးၾကီး ဂ်က္ ဟာ ဒီေနရာမွာ ေနလာတာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ ၾကာပါျပီ၊ သူဟာ ဘယ္သူ႕ကုိမွေတာ့ ဒုကၡ မေပးခဲ႕ပါဘူး၊ သူ႕ကို ဘာမ်ားလုပ္မလို႕ပါလဲ ” လို႔ေမးလိုက္ပါတယ္..
“ရွင္ ဟိုနားက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ သူ႕ကို အဲဒီဆိုင္ေလးထဲကို ေခၚသြားျပီး တစ္ခုခု ေကၽြးခ်င္တယ္။ ျပီးေတာ႕လဲ ဒီေလာက္ခ်မ္းေအးလြန္းတဲ႕ ရာသီဥတုဒဏ္ကေန ခနေလးျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ကို လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္ျပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနေစခ်င္ပါတယ္ ”
“ ခင္ဗ်ား ရူးေနသလား က်ဳပ္ အဲဒီအထဲကို မသြားခ်င္ဘူး ” အေၾကာက္အကန္ ျငင္းဆန္ေနရင္းမွာဘဲ သန္မာတဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ ေတြနဲ႕ သူ႕ကို ဆြဲထူမျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္။ “ ရဲအရာရွိၾကီး က်ုဳပ္ကိုလႊတ္ပါဗ်.. က်ဳပ္ေအးေအး ေဆးေဆး ေနပါရေစ၊ က်ဳပ္ဘာအမွားမွလဲ လုပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး ” လို႕ ဆိုင္ကို ဆြဲေခၚလာတဲ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း အဖိုးအို ဂ်က္ဟာ ေအာ္ဟစ္ရုန္းကန္ ေနတုန္းပါဘဲ။
“ ခင္ဗ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး အေျခအေနကို ဖန္တီး ေပးတာေနတာကို မမိုက္မဲခ်င္စမ္းပါနဲ႕” ရဲအရာရွိက ေလသံခပ္မာမာနဲ႕ သူ႕ကို ျပန္ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အမ်ိဳးသမီးၾကီးနဲ႕ ရဲအရာရွိဟာ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕ သူ႕ကို ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲကို ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚလာႏိုင္ခဲ႕ျပီး ဆိုင္ရဲ႕ အတြင္းဘက္ ခပ္က်က် ေကာင္တာ အနီးမွာထိုင္ေစလိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္က မနက္စာ စားခ်ိန္ေက်ာ္သြားျပီး ေန႕လည္စာစားခ်ိန္လဲ မေရာက္ေသးတဲ့ အတြက္ ဆိုင္အတြင္းထဲမွာေတာ႔ လူသူ ရွင္းလင္းေနပါတယ္။ ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူဟာ စားပြဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး သူတို႕ရဲ႕ စားပြဲမွာ လာရပ္ျပီး ေမးပါတယ္။
“ ရဲအရာရွိ ခင္ဗ်ာ.. ဘာမ်ားျဖစ္လို႕ပါလဲ.. ဒီအဖိုးၾကီးက ခင္ဗ်ားတို႕ကို ဒုကၡမ်ားေပးေနလို႕လား ”
“ ဘာမွ ဒုကၡ မေပးပါဘူး။ သူ႕ကို ဒီအစ္မၾကီးက အစားအေသာက္ ေကၽြးေမြးခ်င္လို႔ ေခၚလာတာပါ.. ” ရဲအရာရွိရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ “ အိုး ဒီေနရာဟာ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြနဲ႕ သင္႕ေတာ္တဲ႕ေနရာ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္ဟာ လူၾကီးလူေကာင္းေတြ ၀င္ထြက္သြားလာ စားေသာက္တဲ့ ဆိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေပၚက ဒီလို စုတ္ျပတ္ျပတ္ လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆိုင္ထဲမွာ လာစားေနတာ သူမ်ားေတြ ေတြ႔သြားရင္ ဆိုင္နာမည္ပ်က္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္ရဲ႕ စီးပြားေရးကို ထိခိုက္ပါလိမ္႕မယ္။” လို႔ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာက ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ ကဲ အမ်ိဳးသမီး ခင္ဗ်ားေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္ေျပာခဲ႕သားဘဲ .. ဒီလိုေနရာကို က်ဳပ္မလာခ်င္ပါဘူးလို႕.. က်ဳပ္သြားေတာ႕မယ္၊ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုလဲ ဘယ္ေတာ႕မွ ထပ္မလာဘူး.. ” အဖိုးအို ဂ်က္က သြားတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေတာ႕တဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖြင္႔ဟရင္း ေဒါသျဖစ္စြာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးဟာ ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာကို ေသခ်ာၾကည္႕လိုက္ျပီး ျပံဳးျပလိုက္ရင္းက “ မန္ေနဂ်ာ.. ရွင္ ဒီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ရွိတဲ့ အက္ဒီဂရုပ္ရဲ႕ ဘဏ္လုပ္ငန္းစုၾကီးကို သိတယ္ မဟုတ္လား. ” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာက စိတ္မရွည္တဲ့ေလသံနဲ႕ “ သိပါတယ္.. သူတို႕ဟာ အပတ္စဥ္တိုင္း ကုမၸဏီ အစည္းအေဝးကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အထူးခန္းမွာ အျမဲ လုပ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ပါလဲ ” လို႕ျပန္ေျဖပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးက “ ဒါဆိုရင္ ရွင္တို႔ဆိုင္မွာ လုပ္တဲ႔သူတို႕ရဲ႕ အပတ္စဥ္ အစည္းအေဝးေၾကာင္႔ ရွင္တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အစားအေသာက္ေတြ ပိုျပီး ေရာင္းခဲ့ရတဲ့ အတြက္ သူတို႕ဟာ ရွင္တို႕ဆိုင္ကို တစ္ဘက္တစ္လမ္းက အက်ိဳးျပဳေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ ရွင္လက္ခံတယ္ မဟုတ္လား.. ”
“အဲဒီကိစၥ ခင္ဗ်ားနဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္.. ” မန္ေနဂ်ာက ေဒါသထြက္လာပံု ရတဲ႔ ေလသံနဲ႕ ျပန္ေျပာပါတယ္။
“ကၽြန္မက အဲဒီ ဘဏ္လုပ္ငန္းစုရဲ႕ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ မစၥ ပင္နီလုပ္ အက္ဒီ ပါ.. ”
“ဗ်ာ…. ” အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ နာမည္လည္း ၾကားလိုက္ေရာ မန္ေနဂ်ာရဲ႕ အမူအယာက ခ်င္ျခင္းဘဲ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္.။
အမ်ိဳးသမီးက ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ျပံဳးလိုက္ရင္း “ကၽြန္မက ခါတိုင္းလုပ္တဲ႔ အဲဒီပြဲနဲ႕ မတူတဲ႔ စားေသာက္ပြဲေလး တစ္ခုကို အခုခ်က္ျခင္း က်င္းပခ်င္ပါတယ္။ ရွင္တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး စားေသာက္စရာေတြ ယူလာခဲ႕ပါ.. ”
စားပြဲမွာ ရပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ႕ ရဲအရာရွိကုိ တစ္ခ်က္ၾကည္႕လိုက္ျပီး “ ရဲအရာရွိၾကီးကိုလည္း ကၽြန္မတို႕နဲ႕အတူတူ စားေသာက္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္.. ”
“ေတာ္ပါျပီခင္ဗ်ာ ေက်းဇူးပါ.. ကၽြန္ေတာ္က တာဝန္ခ်ိန္တြင္း ျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ စားဖို႔ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး”
“ဒါဆိုရင္ အျပန္ကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ႕ ယူသြားပါရွင္.. ”
“ေကာင္းပါျပီဗ်ာ .. ေကာ္ဖီေတာ့ ယူသြားပါ႕မယ္.. ”
ရဲအရာရွိစကား အဆံုးမွာ မန္ေနဂ်ာက
“ကၽြန္ေတာ္ ရဲအရာရွိ ယူသြားဖို႕အတြက္ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ယူလာေပးပါ႕မယ္.. ဒီ၀ိုင္းအတြက္လဲ အေကာင္းဆံုး အစားအေသာက္ေတြကို ယူလာခဲ႕ပါ႕မယ္ ခင္ဗ်ာ ” လို႕ေျပာျပီး မန္ေနဂ်ာက စားပြဲကေန ထြက္ခြာသြားပါတယ္။
မန္ေနဂ်ာ ျပန္ထြက္သြားတာကိုေစာင္႔ျပီး ရဲအရာရွိက အမ်ိဳးသမီးကို “ ခင္ဗ်ား သူ႕ကို လူမွန္ေနရာမွန္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာဘဲ ” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္..
“ ကၽြန္မ ဒီလိုေတာ့ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဒီလို ထုတ္မေျပာရင္ မျဖစ္ေတာ႔တာမို႔ ထုတ္ေျပာလိုက္ရတာပါ။ ကၽြန္မ အေနနဲ႕ အန္ကယ္ ဂ်က္ ကို ဒီေခၚလာတာ အေၾကာင္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္..” လို႔ ေျပာလိုက္ျပီး အမ်ိဳးသမီးဟာ ထိုင္ခံုေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္. ထို႕ေနာက္ အဖိုးၾကီးဘက္ကို လွည္႕ျပီး စကား စတင္ေျပာပါတယ္။
“ အန္ကယ္ ဂ်က္... ရွင္ကၽြန္မကို မွတ္မိလား.. ”
အဖိုးအို ဂ်က္ဟာ အမ်ိဳးသမီးၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစမ္းစြာၾကည့္ေနျပီး “ က်ဳပ္ထင္တာ ခင္ဗ်ားဟာ က်ဳပ္ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိေနပံုဘဲ”
“ဟုတ္ပါတယ္ .. ကၽြန္မရုပ္ရည္က ဟုိတုန္းကထက္ ရင္႕ေရာ္သြားခဲ႕ပါျပီ.. အခုအခ်ိန္မွာ ေငြေၾကးဥစၥာ အရာရာ ျပည္႕စံုေကာင္း ျပည္႕စံုေနျပီလို႕ ဆိုႏိုင္ေပမဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ငယ္စဥ္ကာလ ရွင္ ဒီဆိုင္မွာ အလုပ္ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ၊ ေအးခဲေနတဲ့ ခုလိုရာသီမ်ိဳးမွာ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္စြာနဲ႕ လမ္းတကာ ေလွ်ာက္ျပီး အစားေလး တစ္လုပ္အတြက္ ဆိုင္ေတြဆီမွာ အလုပ္ေတာင္းခဲ႕ရဖူးတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ႕ပါဘူးရွင္…”
“ အစ္မၾကီး”
ေဘးနားက နားေထာင္ေနတဲ႔ ရဲအရာရွိထံမွ အံ႕ၾသတၾကီး ေလသံက လႊတ္ခနဲ ထြက္က်လာပါတယ္.. ဒီလို ဂုဏ္သေရရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ႕ လမ္းေတြေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားခဲ႕ ဖူးတယ္ ဆိုတာကို သူဘယ္လိုမွ ယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္ပံု မရပါ။
အမ်ိဳးသမီးက သူ႕ဘဝေနာက္ေၾကာင္းကို စတင္ျပီး ရွင္းျပပါတယ္။ “ ကၽြန္မဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ေကာလိပ္ေက်ာင္းက ထြက္လာကစ ဒီျမိဳ႕ကေလးကို အလုပ္ရွာဖို႕ ေရာက္လာပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကံဆိုးခ်င္ေတာ႕ အလုပ္ တစ္ခုတေလမွကို ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ရွာလို႕မရခဲ႕ပါဘူး။ ဘယ္သူကမွလည္း အလုပ္ မေပးခဲ့ၾကပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ထဲမွာ ျပားေစ့ေလး နည္းနည္းကလြဲလို႔ ဘာမွ မက်န္ေတာ႔တဲ့အခါ အခန္းငွားခ မေပးႏိုင္ေတာ့တဲ႔ ကၽြန္မကုိ အခန္းပိုင္ရွင္က ေမာင္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလရဲ႕ ျပင္းလြန္းတဲ႕ အေအးဒဏ္ေအာက္မွာ ခိုနားရာမရွိ၊ ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ လမ္းေတြေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားေနခဲ႕ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီေနရာေလးကို စားစရာ တစ္ခုတေလ ရလို ရျငား ေရာက္လာခဲ႕ပါတယ္။”
အဖိုးၾကီးဂ်က္ဟာ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ျပီး “ အိုး က်ဳပ္မွတ္မိျပီ။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္ဟာ ဟိုနားက ေကာင္တာမွာ ရပ္ေနခဲ႕တာေလ။ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကိုေမးတယ္.. အစားအေသာက္ နည္းနည္းေပးပါ.. ဆိုင္မွာရွိတဲ႕ အလုပ္ကို လုပ္ေပးပါ႔မယ္လို႔ ေတာင္းဆိုတယ္ေလ။ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမဟုတ္တဲ႕ အျပင္လူကို အလုပ္ခိုင္းတဲ့အခ်က္ဟာ ဆိုင္ရဲ႕ စည္းကမ္းခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ရာ က်တဲ႕အတြက္ အလုပ္ မေပးႏိုင္ပါဘူးလို႔ က်ဳပ္က ေျပာခဲ႕တယ္ေလ။ ”
“ဟုတ္ကဲ႕ .. ကၽြန္မသိပါတယ္ အန္ကယ္ဂ်က္။ အန္ကယ္ဟာ ကၽြန္မ တစ္သက္ ျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ႕ အသားညွပ္ ဆင္းဝစ္ၾကီးတစ္ခုနဲ႕ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ကို ေပးျပီးေတာ႕ ဟိုေထာင္႕နားက စားပြဲမွာ သြားထိုင္စားပါလို႕ ေျပာခဲ့တယ္. ကၽြန္မက ရွင္ ကၽြန္မေၾကာင္႕ ျပႆနာတစ္ခုခု ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္ေနခဲ႕ေပမဲ႕ ရွင္က ကၽြန္မစားတဲ႔ အစားအစာအတြက္ က်သင္႕ေငြကို ေကာင္တာမွာ သြားရွင္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒီေတာ႕မွ အားလံုး အဆင္ေျပသြားျပီဆိုတာ သိမွ စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႕ အစားကို စားႏိုင္ခဲ႕တယ္။ ကၽြန္မဘဝမွာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဆာဆာနဲ႕ စားခဲ႔ရတဲ႔ ဆင္းဒဝစ္ေလာက္ ဘယ္အစားအေသာက္ကမွ အရသာမရွိခဲ့ပါဘူး။ ခုခ်ိန္ထိလည္း သတိရေနပါတယ္။”
“ခင္ဗ်ား ဒီေနာက္ပိုင္း အလုပ္ရသြားခဲ႕သလား.. ” အဖိုးဂ်က္က အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို ေမးလိုက္ပါတယ္..
“ဟုတ္တယ္ သိပ္မၾကာခင္မွာ ကၽြန္မဟာ အလုပ္တစ္ခုကို ရလိုက္တယ္။ အလုပ္လုပ္တဲ့ အခါ သူမ်ားေတြထက္ပိုျပီး အလုပ္မွာ ေစတနာထားတယ္။ ၾကိဳးစားတယ္။ ကၽြန္မက ငတ္ျပတ္တဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ႕ဖူးေတာ့ ဒီဘဝကို ျပန္ မသြားခ်င္ဘူးေလ. ဒီေတာ႕ ဘာလုပ္သလဲ... သူမ်ားထက္ ပိုၾကိဳးစားရတာေပါ႕။ ကၽြန္မရဲ႕ ဇြဲ၊လံု႕လ အက်ိဳးေၾကာင္႕ အခ်ိန္နည္းနည္း ၾကာတဲ႔အခါ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း တစ္ခုကို ထူေထာင္လာႏိုင္ခဲ႕တယ္။ ကံတရားရဲ႕ ေဖးမမႈလဲ ပါတာေပါ႕ေလ။ ” စကားေျပာရင္း အမ်ိဳးသမီဟာ သူမရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဆြဲဖြင္႕လိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ လိပ္စာကဒ္ျပားေလး တစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး
“အန္ကယ္ဂ်က္.. ရွင္ ဒီမွာ စားေသာက္ျပီးစီးတဲ႕အခါ ဒီလိပ္စာေလးအတိုင္း ေရာက္ေအာင္သြားျပီး ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိနဲ႕ သြားေတြ႔ေစခ်င္တယ္.. ကၽြန္မတို႕ ကုမၸဏီမွာ အန္ကယ္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ႕ အလုပ္တစ္ေနရာကို သူ စီစဥ္ေပးလိမ္႕မယ္.. ျပီးေတာ့ အ၀တ္အစားဝယ္ဖို႕၊ ေနထိုင္ စားေသာက္ဖို႕ ေငြတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူ ထုတ္ေပးလိမ္႕မယ္၊ အန္ကယ္ ကိုယ္႕ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ တစ္ေန႕အထိ ေထာက္ပံ႕ပါလိမ္႕မယ္။ အန္ကယ္ ဘယ္လို အကူအညီဘဲ လုိလို ကၽြန္မဆီ လာခဲ႕ပါ။ ကၽြန္မ အန္ကယ္အတြက္ အျမဲတမ္း တံခါးဖြင့္ထားပါတယ္ အန္ကယ္ဂ်က္.. ”
အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ အဖိုးအုိ ဂ်က္ရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာပါေတာ႔တယ္။ “ခင္ဗ်ားကို ဘယ္လို ေက်းဇူးတင္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ” လို႔ တုန္ယင္လႈိက္လွဲေနတဲ႔ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ေက်းဇူးတင္ဖို႕ မလိုပါဘူး အန္ကယ္ ဂ်က္ရယ္။ ကူညီထိုက္သူကို ကူညီရတာ ၀မ္းေျမာက္စရာပါ။ အန္ကယ္ရဲ႕ ကူညီေထာက္ထားတတ္တဲ႕ စိတ္ထားေလးကို ကၽြန္မဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႕ပါဘူး။ အန္ကယ္ ေကၽြးခဲ႕တဲ႕ ဆင္းဒဝစ္နဲ႕ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာ ကၽြန္မဘ၀မွာ တန္ဖိုးအၾကီးဆံုး အရာေတြပါ… ဘယ္လိုမွ တန္ဖိုးျဖတ္လို႕မရပါဘူး။ ကၽြန္မကို ခုလို သူတစ္ပါးကို ကူညီတတ္ေအာင္ လမ္းစကို လမ္းျပခဲ႕တဲ႕သူကလဲ အန္ကယ္ဂ်က္ ကိုယ္တိုင္ပါ”
စားေသာက္ေနတဲ့ အဖိုးအိုဂ်က္ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီးေနာက္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ ရဲအရာရွိဟာ ေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ထြက္လာ ၾကပါတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕အေရာက္မွာ တစ္ေယာက္တစ္လမ္း ထြက္ခြာမသြားခင္ ဆိုင္အဝနားမွာ ေခတၱရပ္ျပီး အမ်ိဳးသမီးဟာ ရဲအရာရွိကို ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုပါတယ္။
“ ရွင္႕ရဲ႕ အကူအညီအတြက္ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္ ရဲအရာရွိမင္းရယ္.. ”
“အိုး ေက်းဇူးတင္ဖို႕ မလိုပါဘူး မစၥ အက္ဒီ.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ သိပ္ထူးဆန္း အံ႕ၾသစရာ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. ဘယ္ေတာ႕မွ ေမ႕ႏိုင္မဲ႕ အျဖစ္အပ်က္လဲ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲကို ေတာ္ေတာ္ ထိပါတယ္.. ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေကာ္ဖီအတြက္လဲ ေက်းဇူးပါ မစၥ အယ္ဒီ.. ”
ရဲအရာရွိရဲ႕ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကို သတိရလိုက္မိတဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ “အိုး ရွင္ ေကာ္ဖီကို ဘယ္လို ေသာက္တယ္ ဆိုတာ ေမးဖို႕ ကၽြန္မ ေမ့သြားတယ္ အခု ယူလာတာ ေကာ္ဖီက အခ်ိဳေပါ႔ ထင္တယ္။ ႏို႕ ျဖစ္ျဖစ္၊ သၾကားျဖစ္ျဖစ္ ထပ္ယူမလား ” လို႕ေမးေတာ႔ ရဲအရာရွိဟာ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကို ငံု႕ၾကည္႔လိုက္ျပီေတာ႔ ျပံဳးလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ သၾကားေတြ၊ ႏို႕ေတြ မလိုေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ၊ ဒီေန႔ အန္ကယ္ဂ်က္ကို ခင္ဗ်ားေပးလိုက္တဲ႔ ေစတနာ၊ ေမတၱာေတြက သၾကားေတြ ႏို႕ေတြထက္ ခ်ိဳပါတယ္။ တန္ဖိုးလည္း ၾကီးလွပါတယ္။ ေစတနာ ေမတၱာတို႕၊ ေက်းဇူးသိတတ္ျခင္းတို႔ဆိုတာ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မတူေအာင္ ခ်ိဳျမိန္လွပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာလည္း အဲဒီအခ်ဳိဓာတ္ေတြ ကူးစက္ျပီး ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုသၾကားမွ မလိုေတာ႔ေအာင္ ပီတိေတြနဲ႔ ခ်ဳိေနပါျပီဗ်ာ။
Kindness ( Unknown Author) ကို ဘာသာျပန္တာပါ။ ခုတေလာ စာအသစ္ မေရးျဖစ္ေသးတာေၾကာင့္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ႏွစ္ေလာက္က ေရးခဲ႔တဲ႔ ဒီပိုစ္႔ေလး ျပန္တင္ျဖစ္ တာပါ။ နားလည္ခြင္႔လႊတ္ျပီး ဖတ္ရႈေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ ခ်င္ပါတယ္။ ဒီစာထဲကလို ေစတနာ ေမတၱာ အျပည္႕နဲ႕ ေက်းဇူးသိတတ္ျခင္းက သၾကားထက္ကို ခ်ိဳျမိန္ လွပါတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႕လဲ သၾကားထက္ ခ်ိဳျမိန္တဲ႕ အရာေတြကို ေပးႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပါဦးစို႕လားေနာ္။
ေလးစားခ်စ္ခင္စြာ
